Challenge Ride: augustus 2012

Na relatief kort geleden de eerste en tweede plaats te hebben gepakt in de Challenge Ride top-10 vonden Steve en Rick het tijd om de open plaatsen op korte termijn op te gaan vullen, want daar waar top-10 staat zijn zes bezette plaatsen toch echt te weinig. Allebei dus fanatiek Google afzoeken naar leuke locaties met wat minder kilometers, vooral met het oog op kosten en ook tijd, want lange rides nemen nou eenmaal veel tijd in beslag en vragen om vrije dagen. En tsja, die zijn nou eenmaal schaars in deze barre tijden. Een aantal locaties waren snel gevonden en besproken en de eerste gegadigde was Horn-Bad Meinberg in Duitsland, de Externsteine. Een enorme groep zandstenen van zo’n 40 meter hoog, gelegen in een bos met leuke watertjes er omheen. Er werd een datum geprikt en het plan was om met Rick, Steve en Wesley te gaan, het Auschwitz sterrenteam van plaats 1. Helaas had deze keer Wesley andere verplichtingen, dus leek het erop dat de ride met twee man gedaan moest worden. Maar toen kwam Steve met het idee om op de Facebook pagina van Challenge Ride aan te geven dat er een plaatsje vrij was voor een derde rider. En dit bleek een goede zet want binnen enkele uren waren we met z’n drieën. Steves zusje Rachel wilde graag mee. En zo hadden we ook meteen een auto die iets meer te vertrouwen was dan Ricks BMW die sinds de ride naar Denemarken niet meer dezelfde is (hmmmm… Hoe zou dat nou zijn gekomen…). Een Renault Mégane RN 1.6e uit 1997. De gekozen dag was op een zaterdagavond vanwege werkverplichtingen, dus om voor het donker bij de Externsteine te zijn voor de foto werd besloten deze keer met navigatie te rijden. Aangezien Steve ooit eens gehoord had van de Schwebebahn in Wuppertal en deze graag eens een keer wilde zien, en omdat daar één van de weinige nog in bedrijf zijnde hangtreinen van Duitsland rondgaat boven de rivier Wupper, werd besloten om daar een tussenstop te maken. De ride kon beginnen!

De voorbereidingen van de ride bestonden uit totaal helemaal niks! Rick stond om vijf uur ’s middags bij de zaak van Steve op de stoep om hem op te halen. Vervolgens naar Rach gereden om daar nog even te eten en te drinken en de tijd van vertrek was daar rond 18:00 uur. Rach kroop als eerste achter het stuur en al snel zaten we op de bekende snelweg 4 langs Aken. We wilden snel in Wuppertal zijn om voor het donker de eindbestemming te bereiken en de snelheid werd traditiegetrouw direct opgevoerd. Heerlijk, Autobahn in Deutschland, één van Challenge Rides beste vrienden geworden het afgelopen jaar! Rach bereikte een top van 196 km per uur! Bleek achteraf ook de hoogste snelheid van de dag te worden. Ongeveer anderhalf uur rijden en veel geouwehoer en onzin later, en daar was het bord van Wuppertal al. Op zoek naar de Schwebebahn. Maar eerst was het tijd om te tanken. We reden Wuppertal in en hadden snel een tankstation gevonden, Aral Tankstelle Fred Pfennings. En het lag nog direct langs de Wupper en de Schwebebahn hing eroverheen. We kregen direct een positieve indruk, want het geheel zag eruit als een attractie in een pretpark. En dat midden in een stad! Nu nog wachten op zo’n treintje. Rach ging de tank volgooien en Steve wilde daar een mooi plaatje van schieten. Rach wilde niet op de foto en verstopte zich achter het raam van de openstaande autodeur, bleek niet helemaal te werken en leverde een prachtige foto van een leunende Rick en een bukkende Rach op. Ook onthulde deze foto de nog niet opgemerkte, opgelopen schade aan de auto. De voorbumper had een vriendelijke lach gekregen. Nou ja, gelukkig hadden we onze eigen MacGyver bij ons, dus Steve fikste het snel met een of ander bandje van het kinderzitje uit de auto. Probleem opgelost!

Met een volle tank en vol goede moed de Schwebebahn volgen. Dit bleek nog lastiger dan verwacht want die rails hangen boven het water en de wegen volgen de Wupper niet. Al snel reed Rach een doodlopende straat in. Mooi moment om op het einde even uit te stappen en rond te gaan kijken. Normaal gesproken hing er een brug op het einde van de straat, maar die was er op wat buizen en balken na niet meer. Toen kwam Steve met het idee om een welbekend internet-fenomeen als thema aan deze ride toe te voegen. Gewoon omdat hij dit zo belachelijk vond dat hij het eens wilde doen. ‘Planking’. Ergens op een stomme plaats stijf als een plank met je armen langs je lichaam gaan liggen. En gestoord als Steve is moest dat natuurlijk op die verroeste buis waar die brug was, ongeveer acht meter boven de straat. Ook nog geplankt met Rach samen op de betonnen wegafzetting en toen hadden we zoiets van “laten we maar naar die trein gaan zoeken want het is straks donker.” Terug in de auto was er meteen oponthoud, Duitsers die hun machine duidelijk niet meester waren en de auto niet gekeerd kregen op het smalle, vol geparkeerde straatje. Dus maar even heel overduidelijk de deur opengooien en het gestuntel opzichtig gaan filmen. Werd die bestuurster nog onzekerder. Tja, dat noemen wij nou leedvermaak. Rach besloot om het straatje dan maar achteruit naar beneden te rijden, zo veel praktischer. Zo, terug naar de zoektocht. Zijn we nog het stadscentrum ingereden waar alleen bestemmingsverkeer mocht komen, maar hey, ook wij hadden een bestemming! Bleek er een kermis te staan. Niet iedereen daar kon onze aanwezigheid waarderen, vooral niet die Duitser die schrok van het feit dat er een auto aankwam die hij niet verwacht had. Die blik in zijn ogen, onbetaalbaar. Rach en Rick hebben hem maar even heel respectloos met het raam open uitgelachen, geweldig moment. Moet kunnen. Jammer voor Steve dat hij het niet meekreeg. En toen, na een klein uurtje kwamen we bij station Wupperfeld, en daar hing die… de Schwebebahn! We hadden hem gevonden en hij bleek gesloten dus we kwamen er niet bij in de buurt. Rach parkeerde en Rick en Steve gingen een foto maken. Toen we het ding eenmaal goed zagen was er enige teleurstelling (zeg maar gerust een ‘wat ’n kutding’ moment). Was gewoon een ordinaire tram met de wielen aan de verkeerde kant, ronduit achterlijk. Toch maar een foto gemaakt en een stukje omgelopen om hem nog iets beter op de foto te zetten, al

weten we nog steeds niet waarom we die

moeite hebben genomen voor dat domme ding, maar goed. Nog maar een mooie ‘plank’ foto van Steve gemaakt, was die wandeling toch nog de moeite waard. Enigszins geïrriteerd vertrokken omdat we een dik uur hadden verspild in Wuppertal en met z’n drieën gezworen nooit meer voet te zetten in Wuppertal ooit. Tijd voor de eindbestemming, Externsteine in Horn-Bad Meinberg.

Rach vertrok vanuit Wuppertal in oostelijke richting. Niet lang daarna zijn we gestopt op een parkeerplaats langs de snelweg, Röllingsergraben. Er stond slechts een klein huisje met toiletten, wat picknicktafels en een stroomkastje. En ja, al die objecten vroegen om een ‘plank’. Er werd wat geklommen hier en daar voor mooie ‘plankspots’ en er werden weer grappige shots gemaakt. De ride had echt z’n eigen thema gekregen met dat ‘planken’. Ook bleek dat MacStever’s werk minder daadkrachtig was dan MacGyver’s werk. De onderlip van de vriendelijke glimlach van de auto had met 170 km per uur over de grond geschuurd. Toen hebben we maar besloten om de lip van de bumper te trekken en achter te laten op de parkeerplaats. Rach legde nog even een ‘plank’ boven op de auto, dan konden we tenminste weer verder.

Rick nam het stuur over en had de intentie om snel op de bestemming te zijn, en dat gebeurde ook. De snelheid was in deze ride tot nu toe lekker (lees asociaal hoog). Een uur later kwamen we aan bij de Externsteine, en het was nog licht! We kwamen bij een slagboom aan waar we een parkeerkaartje moesten pakken. Nog even checken of de slagboom stevig genoeg was om een ‘plank’ op leggen, maar dan was die vast afgebroken dus maar niet gedaan, ook mede dankzij de camera die erop gericht was. Auto neergezet en op naar de stenen. En vlak voorbij het restaurant en souvenir-huisje lagen drie enorme stenen. Snel de foto gemaakt en missie geslaagd!

Ergens hadden we onze twijfels over deze stenen dus zijn we toch nog maar even het bos ingelopen. Na een korte wandeling vonden we de toch iets groter uitgevallen Externsteine. Eigenlijk een iets minder indrukwekkend gezicht dan we verwacht hadden. Het had wel iets, maar het miste toch ook de magie van de voorgaande locaties. Maar goed, deze keer was na het schieten van de foto de missie echt geslaagd.

Het was toch alweer rond half tien dus er waren maar weinig mensen te bekennen. Wel zagen we mensen boven op de stenen staan dus gingen we op zoek naar de trappen. Onder aan de stenen zat een groepje mensen met een kampvuurtje. Bij het langslopen zei Steve nog “hey, hippies”. De ongelijke, uitgehakte trapjes opgeklommen en boven op de steen troffen we wat Belgen aan. Zegt één van die zweverige gasten tegen ons dat we op het uitgehakte, hoogste punt van die steen moesten gaan staan om de ‘energie’ te voelen. Maar we hadden een vriendelijke bui en zeiden er maar niks op, te makkelijk bij zweverige Belgen. Paar mooie foto’s van de omgeving gemaakt en daar ging Steve weer. Zo over de reling heen klimmen en ‘planken’ op de kleine, uitstekende stukjes steen en zo op de rand met 40 meter diepte naast zich gaan liggen. Helemaal gek, die gast! Boven op die steen nog maar een paar rare foto’s gemaakt en toen weer naar beneden. Ook halverwege nog twee ‘planken’ gelegd en eigenlijk overal op en om de Externsteine werd ‘geplankt’. Vooral Steve heeft de meest idiote plaatsen gepakt. Eenmaal beneden weer langs die hippies en Steve zei nog, “binnen een paar minuten horen we ‘t gitaartje.” En ja hoor, de paar minuten werden een paar secondes en daar gingen ze… Op een gitaar zingende hippies. Was echt lachen daar. Bijna bij de auto moest er nog een bijna onmogelijke ‘plank’ gelegd worden. Poging 1 mislukte en ook nog net tijdens het schieten van de foto. Steve hangend aan een Ausfahrt bord omdat hij eraf viel. Uiteindelijk toch weer gelukt om de ‘plank’ te leggen. Rick kroop achter het stuur om de terugweg te beginnen. Na een kwartiertje of drie kwamen we langs een McDonald’s en hadden we zoiets van laten we wat gaan eten. Was ergens in de buurt van Geseke. Dit keer was Steve zo vriendelijk om wel voor Rick hamburgers in het Duits te bestellen, erg fijn na de bestelstress bij McDonald’s in Hamburg. En ook in McDonald’s waren mooie tafels om te ‘planken’. Dus dat gebeurde. Even gegeten en gedronken en de

toiletten bezocht. Een sigaretje en weer verder. Steve

nam het stuur over en vertrok richting huis. Tegen twaalf uur kwam de realisatie dat het niet lang meer duurde voordat de alcoholverkoop langs de snelweg stopt in Duitsland. Nog even snel twee blikjes Becks Gold gekocht en opgedronken bij Soester Börde en natuurlijk nog even een vrachtwagen ‘geplankt’. Rach dronk niet mee en was hier toch wel een beetje treurig om.

Steve reed verder met het idee om toch weer in Aken te gaan stoppen om nog Desperados te gaan halen. Zo gezegd, zo gedaan en toen verder naar de bekende chillspot bij Bocholtz. Steve en Rick hebben nog lekker Desperados gedronken en natuurlijk zijn hier ook weer de nodige ‘planken’ neergelegd. Zelfs varkenruggen waren niet veilig voor Steve, en Steve was niet veilig voor Rach. En voor wie deze klassieker nog kent, die ‘varkensruggenplank’ had wel iets weg van een scene uit American History X, “put your fucking mouth on the curb”. Ja, mooie foto!

Rach heeft de laatste kilometers gemaakt terug naar Heerlen. Steve ‘plankte’ nog één keer als afsluiter op de plantenbak bij hem thuis en zo zat er weer een ride op en is de zesde plaats in het klassement gepakt. Wel een wat vreemde conclusie deze ride, want waar altijd wel gezegd wordt dat de locaties de moeite waard zijn, kunnen we nu eerlijk en oprecht zeggen dat het hier niet zo is. De Schwebebahn stelt niks voor en die stenen zijn wel oké, maar geen aanrader. Toch was het een geweldige ride dankzij de overmatig neergelegde ‘planken’. En nu weer afwachten wat het volgende avontuur brengt, al zijn er wel wat ideetjes. Ride acht volgt weer snel!

Afstand volgens Google Maps (Heerlen --> Externsteine): 291 km

Benzine: Circa €75,-

Bekeuringen: Geen (we hopen dat die ene flits voor die Belg naast ons was, tot op heden nog niks gehoord)

Overige kosten: €15,- McDonald’s en €10,- aan drank voor onderweg

Foto van ons bij de Externsteine: Onbetaalbaar

Foto van de Schwebebahn: Waardeloos

Schrijver van het blog: Rick