Pioneering the Challenge Ride, Steve en Monique - 25 september 2010

Het idee is ontstaan nadat ik aan een vriend van me vroeg of hij mee naar Parijs wilde rijden om een foto van de Eiffeltoren te maken en dan terug te rijden (het Eiffeltoren-effect). We hebben de rit nooit uitgevoerd totdat ik met Monique op 25-09-2010 een auto had geleend (Seat Leon uit 2009) om te gaan parachutespringen. We hadden deze auto geleend van een bekende omdat mijn auto problemen had en ik er niet mee naar Zeeland durfde te rijden. 's Morgens hebben we naar de parachutespring-organisatie gebeld om te vragen of het weer goed genoeg was voor de sprong. Dit bleek niet het geval te zijn, dus hadden we een chille auto en tijd. Op de vraag wat we gingen doen kwam ik met het geweldige idee om op en neer naar Parijs te rijden.

Aangezien het al bijna een jaar geleden is dat deze rit uitgevoerd is weet ik de details grotendeels niet meer, maar ik zal proberen om het verhaal zo uitgebreid mogelijk te bloggen. We zijn ergens aan het einde van de ochtend/begin middag vertrokken om richting Parijs te gaan. Eten en drinken meegenomen en de TomTom aangezet. Daar gingen we! Ik heb geen idee meer hoe lang de reis geduurd heeft, maar we kwamen op een gegeven moment (na in een keer door rijden) in Parijs aan bij de Eiffeltoren. Met alle geluk die we hadden vonden we meteen een plaatsje naast de Eiffeltoren om de auto te parkeren. Ik weet nog steeds niet zeker of je er mocht parkeren, maar we hebben geen boete gekregen (ik ben tenslotte geen Melf hè). We zijn even bij de Eiffeltoren gaan kijken en zijn er niet op geweest (veel te druk en ik was er al eens op geweest). We hebben nog een klein stukje gewandeld om van afstand een goede foto van de Eiffeltoren te maken.

Vervolgens hebben we de auto weer gepakt en wilden we wat gaan eten voordat we aan de terugweg begonnen. We hebben gezocht en zijn uiteindelijk op de Champs-Élysées beland. We hebben de auto geparkeerd en zijn bij een of ander zaakje een pizza gaan eten (die was trouwens erg lekker, maar we hadden dan ook een berg honger). Toen we de TomTom in wilde stellen om terug te rijden vroeg deze of we de tolwegen wilden vermijden. Dit leek ons wel een leuk idee, lekker binnendoor rijden en wat van Frankrijk zien. We hadden nog voor een dikke 200 kilometer benzine in de tank en zijn met goede moed aan de terugweg begonnen. De hele rit door Frankrijk ging over de N2, totdat we in België zouden aankomen. Van sightseeing kwam al niks terecht, want de N2 loopt blijkbaar helemaal door de middle of nowhere. We hebben kilometers gereden zonder ook maar enigszins iets te zien. Langzaam aan begon ook de benzine op te raken en we hadden alleen contant geld bij ons. Op de pinpassen stond bijna niks meer, dus moesten we een open tankstation vinden. Vind deze maar eens in de middle of nowhere! Als je al een tankstation tegen kwam was deze gesloten, aangezien het intussen al laat in de avond was. Sommige hadden de optie om met een pinpas te betalen, maar onze passen werkten er niet! Stukje bij beetje begon de benzinetank leger te raken en begonnen we het goed warm te krijgen. We kwamen door een of ander plaatsje met een gesloten tankstation en een buiten werking zijnde pinfunctie. Volgens de meter in de auto konden we nog slechts enkele kilometers rijden, dus hebben we het risico niet genomen om naar een volgend dorpje te rijden in de hoop een tankstation tegen te komen. Dus hadden we maar een keuze... bij het tankstation blijven wachten totdat deze om 07:00 uur open ging. Het was op dat moment ergens rond 00:00 uur, dus hadden we nog even te gaan. Op een gegeven moment kwam er een politieauto langs, dus ben ik erop af gerend om te vragen of zij konden vertellen waar een open tankstation was. In mijn zeeeeer gebrekkig en beperkt Frans probeerde ik te vragen of ze ons konden helpen. Wijzende naar het tankstation en "ouvert" zeggende snapten ze volgens mij wat ik bedoelde. Ze hebben me verteld hoe ik moest rijden en we zijn weer met hoop verder gereden. Komen we aan op de locatie waar de agenten ons naartoe gestuurd hadden blijkt er geen open tankstation, maar een 24-uurs hamburger restaurant te zijn! Die lui hebben daar in de middle of nowhere geen open tankstations, maar kunnen wel altijd een burger eten. Belachelijk! Probeer in Nederland eens 200 kilometer te rijden zonder een open tankstation tegen te komen. Dat is volgens mij praktisch onmogelijk!

Met het laatste beetje benzine zijn we terug naar het tankstation waar we stonden te wachten gereden en we zijn op (ik schat) onze laatste druppels benzine daar aangekomen. Vanaf dat moment konden we echt nergens meer heen. Daar sta je dan, midden in de nacht in de middle of nowhere ergens in noord Frankrijk langs de N2. Er kwam zo nu en dan een auto het tankstation oprijden om te tanken, maar de pinfunctie werkte niet. Aangezien je daar in het niks zit moet je ook nog alert blijven, want je weet maar nooit wat er kan gebeuren. Monique was geregeld een beetje angstig en ik heb gezegd dat ik wakker zou blijven om te zorgen dat er niks zou gebeuren. We konden de motor van de auto niet laten lopen om de verwarming aan te zetten, aangezien we geen benzine meer hadden. Het begon langzaam aan koud te worden en we hebben ons moeten behelpen door onze jassen over ons heen te leggen. Monique heeft getracht te slapen en heeft een paar keer een beetje geslapen. Op een gegeven moment moest ze plassen, dus zijn we uitgestapt, zodat ze ergens achter het tankstation kon plassen. Ze kwam terug met haar broek nog open en ik zou hem wel dicht maken. Daar zat ik, op mijn knieën voor haar, terwijl zij haar armen omhoog hield, zodat ik haar broek fatsoenlijk dicht kon maken. Ik zie het nog voor me! Wat zouden mensen moeten denken als ze langs zouden komen op dat moment. Midden in de nacht staat er iemand midden op een tankstation met de armen omhoog, terwijl er iemand op de knieën voor zit met zijn hoofd ter hoogte van haar kruis. Wat moet dat een raar beeld geweest zijn! Uiteindelijk zijn we weer in de auto gaan zitten en is Monique weer in slaap gevallen. Er zijn nog verschillende auto's op het tankstation gestopt die allemaal raar naar onze auto keken. Nederlands kenteken, de ramen helemaal beslagen... Het voelde in ieder geval niet veilig! Op een gegeven moment toen het helemaal stil was hoorde ik ineens een Windows-geluid... Ik meende echt dat ik door slaaptekort begon te trippen (ervaring hè). Bleek dat de pinfunctie van de benzinepompen opnieuw begon op te starten. Niet dat het nut heeft gehad, want ze waren nog steeds buiten dienst. Uiteindelijk ben ik rond 05:30 uur even in slaap gevallen, maar nog geen half uur later maakte Monique me wakker. "Daar komt iemand," zei ze. Er kwam alweer een auto het tankstation oprijden die even later verder reed, aangezien de pinfunctie niet werkte. Uiteindelijk ben ik weer even in slaap gevallen en werd ik of wakker of wakker gemaakt door Monique. Ik weet niet meer welke van de 2 en waarom. Het werd langzaam aan licht (dat was een rare gewaarwording na een nachtje auto) en we gingen ook al richting de 07:00 uur. Eenmaal 07:00 uur was er nog geen tankstation-medewerker. Om 07:30 uur nog steeds niet! Toch nog eens op het openingstijdenbordje gekeken en jawel hoor, hij zou toch echt om 07:00 uur open gaan. Alle moed in een keer weer weggezakt! Daar sta je nog steeds op zondagochtend, alleen kun je nu nergens meer heen. Rond 07:45 uur kwam de medewerkster van het tankstation aanrijden. Oh jongens hé, wat waren wij blij! De tank vol gegooid en weer doorgereden.

Eenmaal onderweg kwamen we erachter dat we al die tijd op slechts een paar kilometer van de Belgische grens stonden. Eindelijk weg uit Frankrijk, na onze helse nacht! Zo gaar als ik was heb ik flink gas gegeven en zijn we tussendoor één keer even gestopt bij een tankstation-parkeerplaats langs de Belgische autoweg. Even een sigaretje roken, wat M&M's eten en doorknallen. België door geknald en voor we het wisten kwamen we bij Maastricht de grens over. Bijna thuis... nog een klein half uurtje! Chill! Eenmaal terug in Kerkrade was het weet ik hoe laat, volgens mij ergens tegen 10:00 à 11:00 uur. We hebben wat gegeten en zijn naar bed gegaan. Ik viel als een blok in slaap!

Afstand volgens Google Maps (Kerkrade --> Eiffeltoren): 426 km
Benzine: geen idee meer hoeveel het gekost heeft
Bekeuringen: geen
Tolwegen: alleen op de heenrit, geen idee meer hoeveel die gekost hebben
Dagje Parijs en nachtje noord Frankrijk: onbetaalbaar
Schrijver van het blog: Steve