We waren amper onderweg of Danny zei al "ik ben benieuwd wanneer we de eerste boete gaan krijgen." Rick was de eerste chauffeur en begon richting de autobaan te rijden. Vanaf Heerlen ben je vrij snel in Duitsland waar op veel stukken geen snelheidslimiet geldt. Toch heeft Rick rustig aan gereden, want het was nog donker, heel erg mistig en hij heeft niet zoveel ervaring met de Deutsche Autobahn. De mist was op veel stukken zo dicht dat er nog geen 100 meter zicht was. We waren dan ook nog geen 50 km onderweg en moesten bij een knooppunt van autobaan wisselen. De afritten in Duitsland zijn meestal erg kort en voorzien van flink wat bochtenwerk. Als je in Duitsland een afrit moet nemen of van autobaan moet wisselen is het dan ook aan te raden tijdig flink te remmen. Bij knooppunten staan borden met gereduceerde snelheid omdat er meestal een bocht aan komt. En de Duitsers zijn dan ook zo vriendelijk om bij veel van deze knooppunten flitsers te plaatsen. Zo ook bij deze... De gereduceerde maximaal toegestane snelheid was op dat stuk 60 km/u en wij hadden volgens de snelheidsmeter in de auto zo'n 95 km/u erop zitten. Aangezien snelheidsmeters in auto's altijd meer aangeven dan je in werkelijkheid rijdt en de correctie er nog afgetrokken moet worden schat ik dat onze snelheid op de bekeuring zo'n 85 km/u zal zijn. 25 te hard dus! Een dingetje dat ons misschien kan redden... in Duitsland wordt van voren geflitst en het gezicht van de chauffeur moet zichtbaar zijn op de foto. Is dit niet het geval, wordt de bekeuring niet verstuurd of kun je er tegen in beroep gaan. We zijn dus benieuwd...
Aangezien Rick deze foto nog niet gezien heeft en ik de tekst even later van het raam verwijderd heb ben ik benieuwd naar zijn reactie over deze onzinnige woordverbastering gerelationeerd aan zijn naam. De gemiddelde snelheid van 120 km/u werd door Danny direct verhoogd tot zo'n 140 km/u en niet veel later tot zo'n 160 km/u. We zaten op dat moment op een stuk autobaan waar we volgens TomTom 360 km rechtdoor moesten. Van die 360 km had Rick al een deel gereden en moest Danny er nog een dikke 300. Deze heeft hij dan ook in zijn 2 uurtjes als chauffeur afgelegd. Lekker makkelijk en lekker snel rechtdoor op zijn Danny's.
In Duitsland zijn kentekens niet aan een auto gekoppeld, maar aan de eigenaar van het voertuig. Als je een nieuwe auto aanschaft neem je je eigen kenteken mee naar de volgende auto. Daarnaast is het afhankelijk van de regio waar je woont wat de eerste letters van je kenteken zijn. Zo beginnen de kentekens hier vlak over de grens met AC (Aachen) en in Berlijn met B. De karakters die volgen mag je zelf kiezen en bestaan uit 1 of 2 letters en vervolgens 2 tot 4 cijfers. Het totale aantal karakters achter de regiocode moet uit minimaal 4 karakters bestaan en kunnen er dus maximaal 6 zijn. Wanneer je door Duitsland rijdt kom je door verschillende regio's en zie je dus verschillende regiocode's, wat af en toe leuke woordspelingen vormt. Zo kwamen we door een regio met code PLÖ (nachecken heeft uitgewezen dat dit de regio Plön moet zijn geweest... nog nooit van gehoord). We zijn 2 auto's tegen gekomen waarvan de kentekens begonnen met PLÖ BL en PLÖ KA. Danny lag intussen al te slapen achter in de auto en Rick en ik hebben ons kapot gelachen om deze kentekens. Waarschijnlijk gaat dit niet grappig overkomen en is het zo'n moment van "je had erbij moeten zijn", maar we hebben ons in ieder geval kostelijk geamuseerd. Plöbl klonk een beetje alsof je met de auto het water in reed en toen we even later plöka tegenkwamen was het clownsduo Plöbl & Plöka geboren. Och jongens, wat hebben we gelachen om die kut clowns.
De rit ging verder en we begonnen al in het noorden van Duitsland aan te komen. Op een gegeven moment waren we zelfs al voorbij Hamburg en begon de Deense grens toch wel erg dichtbij te komen. We kwamen een bord tegen met "Letzte Tankstelle vor Dänemark" erop (laatste tankstation voor Denemarken). We hadden afgesproken hier te stoppen om te tanken. Ten eerste omdat de benzine 
in Duitsland (op zijn minst) goedkoper is dan in Nederland en we geen idee hadden wat die in Denemarken kost, maar voornamelijk omdat ze in Denemarken met Deense Kronen 
betalen en wij deze niet in ons bezit hadden. Dit laatste tankstation was de Hüttener Berge. We hebben hier de tank volgegooid en hebben een stuk pizza/pizzabrood-achtig iets gegeten. Ze hadden hier een Hunde Bar (ein Hunde Bar, daß ist wunderbar) en die moest natuurlijk even op de foto. De andere foto's... ja?! Die van mij spreekt voor zich... gek doen. Op die van Danny en Rick lijkt het net of Danny het pistool van de benzinepomp wilt pakken om te tanken en Rick erachter staat met zijn handen op zijn hoofd van "oh nee... hij pakt diesel". In werkelijkheid staat Danny achter de pomp en is hij weet ik wat aan het doen en heeft Rick zijn handen op zijn hoofd omdat... ehh ja, misschien vindt hij dat leuk ofzo?!We zijn met een volle tank en volle maag verder gereden. Het was nog steeds mijn tijd als chauffeur, want mijn 2 uurtjes waren nog niet om. Niet veel verder was hij daar... de grens met Denemarken! Urenlang door Duitsland gereden om in het land aan te komen waar onze Challenge zich bevindt. Eindelijk!
Vanaf dat møment hebben we ønze TømTøm øp Deens gezet en is ønze spraak øøk øp belachelijk Deens øvergegaan. Alles wat we zeiden werd met een Deens accent gezegd. Bij de Denen is alles met een ø en een æ. Belachelijk, maar heerlijk øm in te øuwehøeren.
We zijn øøk heel wat rare plaatsnamen tegen gekømen øp de børden langs de autøweg. Ik weet er zø direct geen meer te nøemen, maar ik heb me kapøt gelachen met Rick. Vlak vøør de grens hadden we Danny wakker gemaakt. Hij had øns gevraagd øm hem een paar kilømeter vøør de grens wakker te maken zødat hij een føtø van de grensøvergang (lees: het børd met Denemarken erøp) køn maken. Eenmaal een stuk in Denemarken was het weer Ricks tijd øm te rijden en ben ik ergens bij een autøbaan-parkeerplaats gestøpt øm van chauffeur te wisselen. We hebben er geen føtø van gemaakt, maar dat kømt døørdat we heel erg snel gewisseld hebben en døørgereden zijn. Ik kwam de parkeerplaats øprijden, waar een paar mensen vøør hun autø's stønden. Het was niet de bedøeling dat je vøør de autø's langs zøu rijden (de asfaltering lag achter de autø's), maar er was net genøeg ruimte tussen de mensen en de autø's øm met een BMW døørheen te rijden. En natuurlijk... ik køn het niet laten øm lekker asøciaal er tussendøør te rijden. Die mensen gingen uit aller ijl maar øpzij en keken øns heel raar aan (vreemd hè?!). Ik reed de autø de støep øp en støpte met de rechterwielen øp het gras en de linkerwielen øp de støep, sprøng uit de autø, rende naar de achterkant, trøk de achterklep øpen, sløeg er een paar keer met mijn vuist in, riep dat hij zijn bek møest høuden, gøøide de klep dicht en sprøng aan de bijrijderskant in de autø. Rick was intussen al vøør de autø langs geløpen, was aan de bestuurderskant gaan zitten en scheurde weg. Ik vraag me echt af wat die mensen gedacht møeten hebben. Een paar gekke Høllandse jøngens die iemand øntvøerd hadden øfzø. Ze hebben in ieder geval héél raar gekeken.
Ønze weg vervølgde en øp een gegeven møment møesten we de autøbaan verlaten. Het was nøg een stukje binnendøør en in øngeveer een half uurtje zøuden we Legøland bereiken. We kwamen døør een paar kleine dørpjes waar we rustig døørheen reden en die paar mensen die we daar tegen kwamen gøed hebben laten schrikken (een jøngetje dat øver een schutting hing naar de weg te kijken, 2 mensen die øp de støep een praatje stønden te maken, 2 mensen die øver de støep wandelden en een fietser die we inhaalden). Het was dan raampje øpen en øp het møment van passeren hard schreeuwen. In de meeste gevallen was het netjes (keihard) øp øns Deens grøeten... ØØØØØØ (spreek uit: EUUUUUHH).
Na het laatste stuk binnendøør was het zøver... we kwamen bij Legøland aan. In de middle øf nøwhere ligt een klein dørpje dat Billund heet. Het heeft (ik schat) 3 inwøners en een grøøt park gemaakt van kleine bløkjes: Legøland. We waren er! Na een dikke 7 uur en 3 kwartier. Natuurlijk helemaal geen rekening gehøuden met het parkeren daar en dus øøk geen Deense Krønen bij øns. Dus... autø øp een taxiplaats/øphaal- en afzetplaats neergezet en uitgestapt. We zijn naar de bøøg met Legøland Billund erøp geløpen (die we van de føtø's van internet kønden) en hebben mensen aangehøuden die naar het park tøe gingen. Øp zijn Nederlands met een belachelijk Deens accent heb ik een man gevraagd øf hij een føtø van øns wilde maken. "Kønde øe mæken føtø væn uns met Legølænd øp du ægtergrønd?" Alsøf hij precies wist wat ik zei vrøeg hij "Frøm yøu three?" "Jeu, væn uns drøh,"
We reden weg en ik vønd dat het niet kløpte. We møesten nøg iets døen. Het køn tøch niet dat we zøver gereden waren en na een dikke 5 minuten weer in de autø zaten øm terug te rijden. Maar ja, dat is de Challenge Ride hè! Het vøelde echt heel vreemd! De TømTøm was intussen alweer øp thuis ingesteld en de terugweg køn beginnen. We waren amper 2 straten verder tøen de weg afgezet was. Dus reden we maar de andere kant uit en meenden we wel via een andere straat øp de gøede weg terug te kømen. Een paar minuten gereden en mijn gevøel zei al dat we de verkeerde kant uit gingen. En ja høør, we kwamen weer bij de afgesløten weg uit. Dus dan maar weer een andere kant uit. Dat was gelukkig de gøede keuze, want we kwamen øp een gegeven møment øp de weg uit waar we øøk øp de heenweg gereden hadden. Even verder zijn we snel langs de weg gestøpt ømdat Danny møest plassen. Dat vønd ik een gøede reden øm øøk meteen mijn water te løzen. Danny stønd netjes langs te kant te urineren terwijl ik het niet køn laten øm duidelijk in beeld øp een prullenbak te gaan staan wildplassen.
Rick was nøg steeds de chauffeur en vervølgde de weg. Niet veel verder kwamen we weer øp de autøbaan en øp een gegeven møment was het Dannys beurt weer øm te rijden. Ze zijn nøg in Denemarken van plaats gewisseld, maar vraag me niet waar we gestøpt zijn. Het was een parkeerplaats langs de autøbaan, maar ik heb dus echt geen idee meer waar en øf de parkeerplaats een naam had. Vast en zeker wel, en dan øøk nøg iets met een Ø erin. Vanaf dat møment mis ik een stukje, want ik ben achter in de autø in slaap gevallen. Rick zat vøren naast Danny en is øøk in slaap gevallen. Natuurlijk køn Danny het niet laten øm een føtø van øns te maken terwijl we lagen te slapen. Hij heeft flink døørgereden en een tøp van 180 km/u øp de teller gehad. Øøk hiervan heeft hij een føtø gemaakt. Hij is de grens over gereden en we zaten weer in het land van onze oosterburen. Hier moesten we net als op de heenweg honderden kilometers doorheen, maar natuurlijk was dat niet zo'n ramp, aangezien we in Duitsland gas konden geven. We hadden afgesproken dat we in Hamburg wat zouden eten. Natuurlijk konden we het niet laten om een hamburger in Hamburg te eten. Dus is Danny via de POI (Point Of Interest) van TomTom op zoek gegaan naar een MacDonalds in de omgeving van Hamburg. Hij had er een gevonden en toen hij op de parkeerplaats stopte werden Rick en ik wakker. Met onze neus recht voor een grote gele M. Chill!!! Eenmaal binnen zagen we dat ze de Big Tasty hadden. Hier in Nederland is hij onlangs uit het assortiment gehaald. Natuurlijk zijn wij als Big Tasty fans helemaal niet blij met de keuze van die stomme gele clown die ze Ronald McDonald noemen. De Big Tasty is de beste burger die McDonalds ooit heeft gehad. Dus werden het voor ons 3 Big Tasty menu's. Danny begon zijn menu te bestellen en het ging helemaal fout met de communicatie tussen hem en de McMedewerker. Danny spreekt namelijk zo goed als geen Duits en had dus flink wat moeite met het bestellen van een simpel Big Tasty menu. Hij vroeg om saus en de McMedewerker snapte er geen zak van. Het heeft lang geduurd voordat hij zijn bestelling compleet had en ik heb heerlijk genoten van dit schouwspel. Daarna was het de beurt aan Rick, die helemaal geen Duits spreekt. Dit ging net zo hopeloos, alleen niet met de saus, maar met de milkshake. De McMedewerker vroeg nog of Rick Engels sprak en dat spreekt hij vloeiend. Alleen is 
een milkshake in het Engels gewoon een milkshake en toch snapte de McMedewerker er nog steeds niks van. Ik ben er van overtuigd dat die dude dus echt geen Engels sprak. Ook van dit schouwspel heb ik heerlijk genoten. Vervolgens was het mijn beurt en aangezien ik zeer goed Duits spreek werd er in een vloeiende Duitse spraak een Big Tasty menu besteld. Binnen een paar seconden wist de McMedewerker precies wat ik moest hebben. Nou had ik natuurlijk ook in vloeiend Duits 3 Big Tasty menu's tegelijk kunnen bestellen, maar ik had die schouwspelen voor geen goud willen missen. Het wordt me trouwens tot op de dag van vandaag niet in dank afgenomen dat ik hen heb staan laten hannesen met de bestelling... vooral door Rick niet.
natuurlijk veel op kentekens gelet en we zijn verschillende leuke kentekens tegen gekomen. Van de toppers hebben we een foto gemaakt, namelijk KI WI en OL LI. Daarnaast ga je dan uit verveling op andere auto's en hun bestuurders letten. En in een file gaat vaak de ene baan wat sneller en daarna de andere baan weer en dan de ene weer enz. Zo kom je bepaalde 
auto's iedere keer weer tegen en bleven we een auto met een kano erachter tegenkomen. Evenals een kerel met een rare kop in een blauw busje. Van beide heb ik een foto gemaakt. De bestuurder van de auto met kano had het niet in de gaten, maar de kerel met de rare kop wel. En die was er niet zo gecharmeerd van dat ik hem op de gevoelige plaat vastlegde. We zijn het blauwe busje erg vaak tegengekomen totdat we een foto van hem gemaakt hadden. Toen wist hij niet hoe snel hij er alles aan moest doen om op onze rijbaan terecht te komen en dan ook nog heel wat auto's achter ons.
Op een gegeven moment konden we weer een beetje doorrijden en zijn we weer van chauffeur gewisseld. Ik was aan de beurt met rijden en nam vol goede moed plaats achter het stuur. We waren nog geen paar kilometer opgeschoten of we reden alweer de file in. Vanaf dat moment was het heel lang rustig rijden tot stil staan. Danny was intussen alweer in slaap gevallen achter in de auto en Rick en ik begonnen ons langzaam aan erg te irriteren aan de file. Doordat we met 3 man in de auto zaten besloeg de voorruit continu. Normaal gesproken zet je dan de blazer van de voorruit aan en gaat de condens weer weg. Alleen hadden we een probleem, de verwarming van Ricks auto kon alleen op warm staan. Zet je hem op koud, blijft hij toch warm blazen. Dus iedere keer als we de blazer aanzetten werd het heet in de auto. Nou kun je dat natuurlijk oplossen door het raam open te draaien, maar tot overmaat van ramp begon het ook nog keihard te regenen. Dus iedere keer als het raam open ging regende het naar binnen. De enige optie die we hadden was de blazer aanzetten met het raam open totdat de condens weg was en zodra deze weer terug kwam de blazer weer aan en het raam weer open. Aangezien de voorruit vrij snel besloeg doordat we met 3 man in de auto zaten (en er één lag te maffen) en de voorruit door de regen aan de buitenzijde erg koud was bleven we maar aan de ventilatorknop draaien en de elektrische raambediening-knop indrukken. De irritaties bleven maar oplopen en we kwamen toch langzaam bij de irritatiegrens. Op een gegeven moment zei ik "je krijgt toch de neiging om vol op de claxon te duwen door deze crap" en TUUUUUUUUUUUUUUUUHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHTTTTTTTTTTT... midden in de file vol op de claxon. Iedereen keek ons raar aan... geweldig! Danny was natuurlijk plotsklaps wakker... geweldig!Vraag me niet hoe lang het heeft geduurd voordat we uit die file waren, want het leek een eeuwigheid. Uiteindelijk bleek vooraan in de file dat er een auto met aanhanger pech had. En aangezien we bij wegwerkzaamheden op zo'n versmalling zaten was er geen vluchtstrook en moest al het verkeer hem via de linker rijbaan passeren. Van mijn 2 uur als chauffeur was op de laatste paar kilometers al 1,5 uur voorbij. Maar goed, we konden gelukkig weer doorrijden en daar heb ik ook even gretig gebruik van gemaakt. Met zo'n 170 km/u op de linker rijbaan plakken in een 19 jaar oude auto terwijl het keihard regende. Levensgevaarlijk! Nou is in Duitsland de regel van links rijden iets anders dan in Nederland. Het staat niet zoals in Nederland op plaats 4 van de ergernissen top 10 in het verkeer. Aangezien je in Duitsland op veel stukken zo hard mag rijden als je wilt plakken er heel wat Schumachers op de linker rijbaan. En aangezien Duitsers toch wel chauvinistisch zijn (bei uns is alles großer und besser) zie je geregeld Audi's, BMW's en Mercedessen met 200 tot 250 km/u langs vliegen. Je moet als je met 120 km/u van rijbaan wilt veranderen om in te gaan halen toch echt een paar kilometer achter je kijken of er niet iets aan komt vliegen, want voor je het weet zie je een paar lichtflitsen in je spiegel. In Duitsland geldt namelijk een ongeschreven regel die zegt dat als je hard aan komt vliegen en er iemand onnodig links rijdt je even met groot licht flitst om aan te geven dat je een hoge snelheid erop hebt (iets wat in Nederland al snel als asociaal beschouwd wordt!). De meeste mensen gaan dan even netjes naar rechts en laten je langs. Zo niet bij slecht weer bleek die bewuste zondag. Waarschijnlijk gaat men er vanuit dat er met zo'n weer niet zo hard gereden wordt. Iedere keer als we aan kwamen vliegen ging er een naar rechts om in te halen. Flitsen met het groot licht werkte bij bijna niemand. Dus konden we de hele tijd afremmen tot zo'n 120 km/u en dan weer optrekken. Aangezien onze irritaties op een lager pitjes stonden, maar nog niet helemaal weg waren, konden deze vrij makkelijk weer oplaaien. EN DAT DEDEN ZE OOK!!!! Irritante lui allemaal die al onze snelheid eruit haalden. We waren blij toen we een paar hoofd-autobanen gehad hadden en we op wat kleinere, maar voornamelijk veel rustigere autobanen kwamen. We konden daar een stuk beter doorrijden en hebben gemiddeld 170 km/u gereden. De top die we erop gehad hebben is 195 km/u geweest, maar dat vond het autootje niet zo fijn. Mijn 2 uur zaten er al lang op, maar ik ben door blijven rijden. Rick was eigenlijk aan de beurt, maar hij had al aangegeven dat ik beter door kon rijden als het me niet te zwaar werd, want hij zou met dat weer maar 100 km/u rijden. Danny hoefde ook niet perse te rijden, die wilde liever lekker op de achterbank blijven chillen. Dus heb ik het resterende stuk naar huis gereden. De TomTom stond op Hoensbroek ingesteld en niet op Welten (Heerlen), vanwaar we vertrokken zijn, dus liet Tommy ons bij Venlo de grens overgaan. Dit in tegenstelling tot de heenweg, waar we bij Bocholtz de grens over gingen. Vanaf daar was het nog een klein uurtje naar huis, maar ook in Nederland bleef het gaspedaal flink ingetrapt, dus hebben we het heel wat sneller gedaan. Ik heb sowieso vrij asociaal gereden nadat we de file voorbij waren. Door de irritaties is er vrij veel gebumperkleefd en rechts ingehaald in Duitsland. Ook al reden we in Nederland stevig door, met dat soort grapjes let ik wel op. Hier heet hard rijden met bumperkleven en rechts inhalen direct zeer asociaal rijgedrag en kost dat je rijbewijs of mag je een EMG-cursus volgen. Dat is een Educatieve Maatregel Gedrag cursus en mag je zelf bekostigen. Kosten: ca. €300,-! Uiteindelijk kwamen we tegen 22:00 uur in Welten aan. 8 uur en 3 kwartier na het vertrek uit Billund waren we weer thuis. Uiteindelijk na al het gezeik en stevig doorrijden heeft het maar een uurtje langer geduurd dan op de heenweg.
De eerste officieel geplande Challenge Ride was een feit! Een dag waar we lang naar uitgekeken hadden en die ons erg goed bevallen is. We hebben eigenlijk niks anders gedaan dan een hele dag in de auto zitten, maar het was geweldig. We kunnen niet wachten tot we een nieuwe Challenge Ride gaan doen. Voor nu staan we bovenaan in de lijst met een afstand van 769 kilometer.
Intussen is de bekeuring binnen. Het bleek dat de flitser nog net voor het 60 km/u bord stond en we op dat stuk nog 80 km/u mochten. Onze snelheid was 97 km/u en het boetebedrag was €30,-. Wat een lachertje! In Nederland zou deze veel hoger geweest zijn.
Daarnaast moet ik even melden dat we tot nu toe slechts enkele volgers van dit blog hebben. We moeten er meer hebben, so spread the word! Alleen vind ik het schandelijk dat 2 van de Challenge Riders nog steeds geen volger zijn. Danny, Rick... schaam jullie!
Afstand volgens Google Maps (Heerlen --> Billund): 769 km
Benzine: ca. €225,-
Bekeuringen: 1 (€30,-)
Overige kosten: pfff... veel... we eten en drinken graag
Foto van ons voor Legoland: onbetaalbaar
Schrijver van het blog: Steve
